همان مستند" سوهانک" بود اما کوتاهتر. برایم، هم دیدن آقای صالح نجفی و هم شنیدن حرفهای ایشان مهم بود . کتابهایشان را دیده بودم اما خودشان را نه. حیف که اقای محمد شیروانی چند بار صحبتهای ایشان را قطع کرد و بحث را ناقص گذاشت. اقای نجفی به شدت تحلیلی صحبت میکردند و به نظر می امد اقای شیروانی تاب تفسیر و تاویل نداشتند و شاید هم داشتند وقت را مدیریت میکردند . هرچند خودشان هم کم صحبت نکردند. به هرحال حیف شد و البته این اولین بار بود در جلسه ای که بحث آن فقط و فقط حول موضوع خارج کردن خود از دنیا بود شرکت میکردم.
من که هنوز نمیدانم چرا طعم گیلاس، و نه طعم توت و یا برعکس. هر چند فرقی هم نمیکند.