مامان دوست ستایش، عادت خاصی دارد. اینکه هربار دخترش به خانه ما می اید، بعدش زنگ می‌زند و تشکر میکند.آن اول اولها _این دو از دبستان با یکدیگر دوست هستند_من رفتار متقابل انجام نمی‌دادم. به نظرم رفت و آمد دو دوست با یکدیگر کاملا عادی ست. اما کم‌کم متوجه شدم، مادرش توقع دارد. من هم برای اینکه دلگیر نشودبعد از هر بار رفتن دخترم به خانه ایشان زنگ میزنم برای تشکر. رفتاربدی هم نیست. بهانه ای می‌شود برای یک گفتگوی معمولی و ساده و شاید هم که اصلا عادت خوبی باشد. حتی اگر دنیای ما دو تا مادر، به اندازه مسافت زمین تا پلوتون فاصله داشته باشد.
پی نوشت: البته ناگفته نماند من هم هروقت دخترم را برای صرف ناهار دعوت میکند یا خانه مان می اید و هدیه می اورد تماس تشکر آمیز می گرفتم.فقط برای رفت امد معمولی مثلا دریک بعد از ظهر، هنوز هم فکر میکنم برای دونفرکه این همه مدت دوست هستند دیگر نیازی به تعارفات نیست.