درگیر روز‌مرگی که می‌شویم...
پسرم یک خطر بزرگ درسی را از سر گذراند. به گمان من که با معجزه. یک بار جستی ملخک، دوبار جستی ملخک و برای انکه دیگر نیوفتی ، باید تغییر روش دهی و اگر هم ندهی باید پای اتفاقی که می افتد بایستی. آدم یا درس میخواند یا نمی خواند و نتیجه هر دو را متناسب آن خواهد دید مابقی دیگر حرف اضافه است جز آنکه هیچ قنادی نشد استاد کار ، تا که شاگرد شکرریزی نشد.
---------------------------------------------
دخترم به سفر راهیان نور رفت. حالا یک نفر نداند فکر میکند ما چه منور الانواری هستیم
. دخترها میخواستند با یکدیگر راهی سفر شوند. چند تایی که با هم دوست هستند. برای همین کلی خواهش و خواهش که ما پذیرفتیم و الحق و الانصاف هم بهشان خوش گذشته بود. اگر چه برای ما نگرانی به همراه داشت اما خدا را شکر که صحیح و سالم رفتند و برگشتند.
-----------------------------------------
و به گمان من جشنواره فجر امسال بسان خانه ای می‌ماند که لوله های ردشده از دیوارش ترکیده و آب پس میدهد اما یک نفر جلوی دیوار ایستاده و مدام با ماله ،گچ و سیمان سفید روی آن میکشد تا صحیح و سالم به نظر برسد.
------------------------------------------
این انگشترهای عقیق توی دست مجریان تلویزیون که به هنگام برنامه شان وسط قاب تلویزیون حرکات موزون میرود چندش اور است.
--------------------------------------------
زلزله دور سرمان می چرخد. بعد از خوی حالا روی خاک ترکیه فرود آمده. خدا به خیر بگذراند.
--------------------------------------------
فکر کردن به کارهای خانه تکانی هم سخت است چه برسد به خودش و من سعی میکنم اصلابه آن فکر نکنم
اما نمیشود برای همین زنگ زدم به خانم کارگر و برای اواسط اسفند نوبت گرفتم و تا ان موقع کلی کار ریز ودرشت است که باید انجامش دهم.
برای ناهار خوراک کلم سنگ درست کردم. یک غذای محلی به نظرم ناشناس و بسیار خوشمزه که کشک و سیر فراوان در آن حرف اول را میزند. سالی یک یا دو بار درستش میکنم. از مادربزرگم یاد گرفتمش.
و عصری میروم فیلم آرژانتین 1985 را ببینم. کاریش نمیشود کرد.دیکتاتورها دست از سرمان برنمی‌دارند.